Ik loop helemaal niet hard omdat ik het zo leuk vind. Omdat het lekker is om buiten te zijn. Om energie kwijt te raken en fit te blijven. Omdat je het altijd en overal kunt doen. Omdat je jezelf er voortdurend in kunt blijven uitdagen. Voor mij gaat het maar om één ding: pannenkoeken.

Vroeger was ik al gek op pannenkoeken. Mijn moeder bakte altijd van die dikke, met ham-kaas of spek en stroop. Wat er aan de onderkant uitdrupte. Meestal kregen we ze op zaterdag. Na twee zat je barstensvol. Bij pake en beppe deden we er bruine suiker op, die knisperde tussen je tanden. Oprollen en in stukjes snijden. Op de vork prikken en in je mond proppen.

Ik heb er nu alweer zin in. Terwijl ik er vanochtend net vier op heb. Pannenkoeken kun je namelijk ook prima eten als ontbijt. Of als lunch. Een pannenkoek kan altijd en geeft je energie voor tien. Het is daarom ook prima om voor een hardloopwedstrijd een pannenkoek of twee op te peuzelen. Beetje jam erop of stroop. Ligt niet te zwaar op de maag en lekker hoog in koolhydraten, zodat je kunt racen als een Maserati.

Als ik ’s weekends een duurloop ga doen, sta ik soms op donderdagavond al pannenkoeken te bakken. Elke dag eet ik er dan een paar, zodat ik een goede voorraad carbs aanleg. Stapelen, noemen ze dat. Tijdens het lopen spreekt je lichaam de reserve aan, die je zorgvuldig hebt opgebouwd. Dipjes zijn mij niet bekend. En als ik na een lange run thuiskom, vul ik mijn buik met een paar goudgele lappen.

Een pannenkoek is gewoon ook zo geweldig om z’n eenvoud. Slechts drie ingrediënten heb je nodig : meel, ei en melk. Ok, en een snufje zout. Maar je kunt het natuurlijk zo gek maken als je wilt. Alles kan erop: appel en rozijntjes, kokos, blauwe bessen, kaas en tomaat, paprika en ui, kip met ananas. En pannenkoeken zijn zowel warm als koud heel lekker.

Je kunt ook voor ultra gezond gaan. Bak bijvoorbeeld een bananenpannenkoek van geprakte banaan, ei en een snufje kaneel. Doe het in kokosolie in plaats van roomboter. Of kies in plaats van voor gewoon meel, voor volkoren speltmeel. Of boekweit of havermout.

Maar je kan het natuurlijk ook niet doen. Het liefste heb ik niet te veel gekkigheid aan m’n pannenkoek. Dun gebakken, zacht in het midden en de randjes krokant. Een beetje (veel) stroop en meer heeft zo’n ding niet nodig. En geen bestek gebruiken, maar oprollen en met je handen naar binnen werken. Oef.

[/Einde bericht. Ben even bakken.]